اللهم عجل لولیک الفرج

آدم شدن

 حــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــال خـــــــــــــــــوب

 دوباره صبح شده بود و صدای زنگ ساعت داشت وظیفه ی هر روزش را انجام می داد و من باید از تخت خواب گرم و نرم دل می کندم تا بروم مدرسه که برای خودم کسی شوم!!!!!!

لباس هایم را پوشیدم و خودم را به خیابان رساندم و منتظر ایستادم تا دوستم بیاید...

چند سالی بود که با هم به مدرسه می رفتیم...

خانه شان دو خیابان با ما فاصله داشت

یک زمان را از قبل هماهنگ کرده بودیم برای اینکه سر خیابان همدیگر را ببینیم و با هم به مدرسه برویم...

انگار آن روز به جز ما تمام ابرهای باران زا هم همان جا قرار گذاشته بودند که با هم درد و دل کنند و یک دل سیر ببارند

زیر باران یک چشمم به خیابان بود که چرا او نمی آید و یک چشمم به ساعت که گذر زمان را نشان می داد

ده دقیقه ای گذشته بود و من همچنان منتظر بودم...

انتظار وقتی سخت تر می شود که از آمدنش مطمئن باشی...

زمان می گذشت و باران بند نمی آمد و خبری از او نبود که نبود

نیم ساعتی گذشت و حالا دیگر زنگ مدرسه هم زده شده بود و همه سر کلاس بودند

نا امید راه افتادم به سمت مدرسه

در کلاس را زدم و وارد شدم... معلم گفت ساعت خواب... چه وقت کلاس آمدن است... برو بیرون

داشتم از کلاس بیرون می آمدم که دیدم دوستم سر کلاس نشسته و دارد من را نگاه می کند... با ماشین به مدرسه آمده بود و به من خبر نداده بود

از آن روز سال ها گذشت و من یاد گرفتم که انتظار کشیدن هم اندازه دارد...

خیلی نباید منتظر کسی ماند...

انتظار تا وقتی درست است که تو را از زندگی عقب نیاندازد

گاهی انقدر برای کسی انتظار می کشی که یادت می رود او دارد زندگی اش را می کند و تو چشم به راه کسی هستی که قرار نیست بیاید...

 گاهي نياز

داريم بي خيال شويم

بي خيال گذشته

بي خيال آينده

بي خيال احساس،

بي خيال

اگرها و شايدها



گاهي لازم است بگوييم:

" هـر چـه بـادابـاد"

 در اندک من، 



	تویی فراوان...

 تولدتون مبارک

حالا چرا روز کنکور متولد شدید

 ..................

 .آمـــدی :



قصـــــه ببــافی



که مـــوجه بــــروی.....



در نــــــزن !



رفتــــه ام از خـــویش



کســـی منــــزل نیســـــت...!

 پشت سرم

حرف بود…

حدیث شد..

می ترسم آیه شود !

سوره اش کنند به جعل !

بعد تکفیرم کنند این جماعت نا اهل…!!!

 چون صاعقه،

درکوره ی بی صبری ام امروز

	از صبح که برخاسته ام،

	ابری ام امروز...!

 توی انفرادی ،هر فکر مزخرفی به کله ات می زند، هر کس که ساختن زندان انفرادی به کله‌اش زده، آدم جالبی بوده و خوب می‌دانسته با آدم‌ها چطور بازی کند. یعنی درست‌تر آن است که بگویم می‌دانسته آدم بهترین دشمن خودش است. لازم نیست او را کتک بزنند یا زیر شکنجه لت‌وپارش کنند. بهترین راه اینست که خودش را با خودش تنها بگذارند تا خودش دخل خودش را در بیاورد...

 کسی که هیچگاه امیدوار نبوده

	

	هرگز نا امید نخواهد شد